MI TÍO EN KRESALA ZK

0

El Cineclub Kresala arrancará el año 2016 con la obra maestra del director francés Jacques Tati MI TÍO (Mon oncle, 1958), en la que, con la presencia del siempre entrañable Monsieur Hulot, el director encadena secuencias, a cada cual más hilarante, para formar una inteligente sátira acerca de la vida moderna. Un film al que siempre es agradable volver, y que será presentado por el ex-directivo del cineclub Kresala Fernando Mikelajauregi.

Kresala Zk-n 2016. urteari hasiera emango dion filma Jacques Tati zuzendari frantziarraren MON ONCLE (1958) maisulana izango da. Monsieur Hulot protagonistaren presentziarekin, Tati maisua sekuentzia ezin barregarriagoak lotzen doa film osoan zehar, modernitateari buruzko satira bikain bat eratzeko. Berrikusketaz gozatzen den film horietako bat da Mon Oncle, eta, hori gutxi balitz, Fernando Mikelajauregi Kresala Zineklubeko kide-ohia arduratuko da aurkezpenaz. Mi tío 2

MON ONCLE. Francia / Frantzia. 1958. 120 min. Dir/Zuz: Jacques Tati. G: Jacques Tati, Jacques Lagrange, Jean L’Hôte. Fot/Arg: Jean Bourgoin. Act/Akt: Jacques Tati, Jean-Pierre Zola, Adrienne Servantie, Lucien Frégis, Betty Schneider, Jean-François Martial. Comedia.

El señor Hulot (Jacques Tati) no tiene trabajo, ocupándose de llevar a su sobrino Gérard (Alain Becourt) a la escuela y traerlo después a la ultramoderna casa de su hermana (Adrienne Servantie), casada con el señor Arpel (Jean-Pierre Zola), quien intenta ocupar a su cuñado en la empresa de fabricación de tubos de plástico en la que trabaja.

Hulot jaunak (Jacques Tati) ez du lanik, eta bere ardura bakarra iloba eskolara eramatea eta bertatik bere arreba-ren (Adrienne Servantie) etxe ultramodernora bueltatzea da. Bere arreba Arpel (Jean-Pierre Zola) jaunarekin dago ezkonduta; honek Hulot jauna bere enpresan lan egiten has dadin nahi du, plastikozko tuboak egiten dituen enpresa batetan.

 

Sobre el autor

Sin comentarios

Deja un comentario

Loreak

«Solo son flores» (loreak besterik ez dira). Hori da pelikularen azpititulua, eta hori azpimarratu nahi izan dute Jon Garañok eta Jose Mari Goenagak: «loreak besterik ...